Lange duurloop

Dit weekend, en wellicht ook het volgende weekend, moet er een 30km uit. Drie uur lopen kan ook. Maar ik had een route van 30km uitgestippeld. Normaal gesproken ga ik op zaterdag naar de duinloopgroep. Maar zaterdagmiddag hebben we een familie reünie, zaterdagavond de verjaardagen van twee loopmaatjes die 50 zijn geworden. Op zondag dan een lange duurloop doen leek me niet zo'n aantrekkelijk vooruitzicht.
Frans moest ook een dergelijke afstand doen vanwege zijn marathon in Keulen. Om acht uur stond hij voor de deur. Meteen al op de Aagtendijk liep hij me af te remmen. Die 30km zouden we in drie uur moeten doen. Een langzame duurloop. Aan het begin van de polder deden we nog even wat rek en strek oefeningen en daarna zouden wel lekker verder gaan. Een tempo van 10km per uur is voor mij niet te doen, zo bleek al snel. Ik schiet constant door naar minstens 11km. Op zich loop ik dan ook gewoon erg lekker.
Die route beschouw ik als een onbetaalbaar kado. Lopen in de ochtendnevel. Een heerlijke temperatuur.
Door de weilanden.
Frans was niet echt in zijn element. Eenmaal in Assendelft aangekomen spoorde hij me aan om maar even alleen door te gaan. Hij moest wandelen en bijkomen. Ik liep een stukje alleen verder, keerde weer om en hij kon weer aanpikken. Bijna op de tien kilometer gaf hij de pijp aan Maarten. Hij zag het niet meer zitten.
Hij gaf mij zijn forerunner en wenste me veel succes. Hij sloeg linksaf richting Beverwijk en ik Rechtsaf richting de watertoren. Voor mij toen nog 20km te gaan.

20km, in mijn eentje. Nou ja, ik suste me met de gedachten dat de route mooi was en mooi zou blijven. Eenmaal in Nauerna zou ik op de helft zijn en beloofde ik mezelf mijn sis-gel. Op die forerunner kon ik mooi mijn snelheid bij houden. Die wist ik vrij makkelijk op 11km per uur te houden. Een tempo waar ik me erg prettig bij voel. Te snel voor een langzame duurloop. Ik weet het. Maar me lekker voelen bij dergelijke afstanden lijkt me niet onbelangrijk.
Voor mijn gevoel was ik in mum van tijd in Nauerna. Ik wilde stoppen om een foto te maken van de enige echte plee die ik hier in de omtrek weet te vinden. Maar ik stond het me niet toe. Pas op de 15km zou ik stoppen. Geen smoesjes; doorlopen. Nauerna met zijn haventje is maar een heel klein gehuchtje. Voor je het doorhebt sta je er al weer buiten.
De nevel was er inmiddels niet meer. De zon was er voor in de plaats gekomen. Het werd dus ook warmer.
Net even buiten Nauerna was ik op het 15km punt aangekomen. Tijd voor mijn gel en een paar slokken water.

Dus, nog 15km te gaan. Na dit punt zou ik al weer snel in Assendelft zijn. Of het komt doordat de route me vanaf dat moment zeer bekend is weet ik niet, maar ik bleef de snelheid met gemak erin houden. Ook na de 20km en de 25km, er kwam geen dip. Als ik zo zou doorgaan zou ik in een, voor mij, recordtijd die 30km lopen. Zou ik de route langer maken?  Nou nee, maar niet overmoedig worden. Ik hield vast aan mijn route. Volgende week dan maar een paar km erbij!
Ik kwam thuis, na 30km in 2 uur en 36 minuten.
Mijn pr, in Spaarnwoude gelopen, is 2uur 47.
Het liep heerlijk! Dit geeft zelfvertrouwen!