Nieuwe titel, nieuwe plannen

Mijn blog noemde ik aanvankelijk 'op weg naar mijn tweede marathon' daarna heel even 'mijn tweede marathon'.  Inmiddels is mijn tweede marathon verleden tijd. Nog steeds kijk ik er met voldoening op terug.  Er zat dan ook een behoorlijk verschil tussen de editie van 2011 en deze. Vooral in de beleving ervan. Het weer was nagenoeg hetzelfde. De trainingen maar ook de bijbehorende voeding had ik deze keer beter in de hand. De naderende ellende, nog onduidelijk in 2011 had ik niet aan de start van deze marathon.
Het had een positief effect. Mijn gevoel tijdens het afleggen van deze afstand benaderde die van mijn duurlopen waar ik met plezier over heb geschreven. Het plaatje klopte.

Als nieuwe titel staat er nu 'Onderweg' boven mijn blogs. Ik ben namelijk altijd onderweg. Niet te ver kijkend naar mijn doel, wel bewust bezig met de reis ernaar toe. En doelen heb ik altijd. Of dit nu een mooie strakke 10EM in Krommenie is, een  halve marathon op Texel of gewoon een tempoloopje in onze duinen. Het zijn altijd mooie omgevingen om in rond te lopen.

Mijn schoonvader noemt geiten ondankbare beesten: "een bek vol vreten, en toch mekkeren"
Die vergelijking maak ik wel eens wanneer mensen al veel hebben en toch meer wensen. Er staat al een auto voor de deur, maar er moet een tweede komen. Men heeft de nieuwste telefoon maar die andere is toch beter. Vul maar in..
Zo zit ik nu niet in elkaar. Deze marathon was voor mij om in te lijsten. Nog steeds heb ik er plezier in. En wat leuk de support tijdens, en de reacties na het lopen. Een volgende marathon had ik al geboekt (Stockholm) en wat mij betreft zou dat de derde worden. Alle tijd om me voor te bereiden naar deze loop toe. Toch is er inmiddels een datum tussen gekomen.

Gelijktijdig met Ruben uit Purmerend zou ook diens vader in Amsterdam een marathon lopen. Helaas, hij raakte geblesseerd en moest afhaken. Heel vervelend want zijn batterij was goed opgeladen. Hij had hier voor getraind. Ruben zou voor hem en zichzelf op korte termijn een nieuwe marathon opzoeken. Niet te snel na Amsterdam. Het was voor Ruben deze keer een debuut. Ook hij moet zichzelf in acht nemen. Hij zocht met zorg een geschikt moment. Gerard, ook uit Purmerend opperde Spijkenisse. Daar is deze afstand te lopen op 18 december. Op twitter ontstond wat gestang en gepor, allemaal sportief en met een knipoog. Gevolg: de verwachting dat ik daar mee ga lopen.
Weer een marathon.

Oef. Dat is wel erg snel. Mijn hoofd zegt: doen! Mijn conditie laat het toe. Maar is het verstandig?
Het leek me een goede zaak om wat ruggespraak te houden. Eerst was collega Bert de klos. Bert is geen hardloper. Wel een sporter. Schaatsen. Fanatiek. Hij heeft twee keer aan de Elfstedentocht meegedaan.
Zijn mening komt er op neer dat ik dit moet gaan doen. De trainingen zitten in mijn benen. Een kwestie van zorgvuldig door trainen.
De tweede was Frans. "Mijn" coach is op vakantie maar leest wel mail. Dus, even de zaak voorgelegd, en verslag gedaan van Amsterdam. Mijn verslag over Amsterdam leerde hem twee dingen:
1. Had sneller gekund
2. Duurvermogen is goed te noemen
In zijn ogen kan ik best een marathon op 18-12 lopen. Maar ik moet wel duidelijk zijn in mijn doel.
Wanneer ik het in dezelfde tijd ga doen of iets langzamer is er wat hem betreft geen enkel probleem.
Als ik sneller wil moet ik daar goed over nadenken en zeer beslist de komende trainingen daar in laten meewegen. Alleen dat mag de doorslag geven.

Eerst de Berenloop! Nog niet te ver kijken. En uiteindelijk...eerst morgen even 5km om te beginnen. Het eerste loopje na Amsterdam.