#vroegevogels

Al dagen had ik er zin in. Een evenement is voor mij iets om naar uit te kijken maar een eenvoudig loopje zoals die vandaag in de agenda stond is minstens zo leuk. Ik was dan ook ruim op tijd bij de watertoren in Assendelft. Te vroeg, maar dat heb je als vroege vogel. Het was ook nog eens een uitgelezen dag. Windstil en een mooie temperatuur. 

Onderweg was ik al skaters, wielrenners en motorrijders tegengekomen. Ieder heeft zo zijn invulling van de zondagochtend. Terwijl ik op de brug bij de watertoren wat heen en weer stond te dreutelen hoorde ik de kerkklokken van Assendelft en Westzaan tegen elkaar op beieren. Ook dat hoort bij de zondagochtend. Na een paar minuutjes zag ik een hardloper op me afkomen met een Texel-halvemarathon-shirt aan. Heel herkenbaar. Ik had ook meteen een gesprek! We hadden allebei alle 5 edities meegelopen. Ook hij was laaiend enthousiast. Eindelijk was het tien uur en ja hoor daar waren ze Yvonne (met knikkende knieën) en Marcel, die ik in een flist al in Zaandam had gezien. Het was onze eerste echte ontmoeting. Yvonne ziet in ons twee snelle jongens en ze hield haar hart vast. Maar Marcel en ik zouden ons keurig gedragen en ons inhouden.

Ergens in juni meldde ik me bij @loopmaatjes aan op twitter. En een van de eerste tweets die door dit account werd doorgestuurd was die van Yvonne: "lopen in de ochtenmist: onbetaalbaar." Die Yvonne ging ik volgen. Iemand die zoiets opschrijft heeft meteen mijn aandacht. We hebben inmiddels leuk contact met elkaar. In die zelfde week twitterde Marcel dat hij een nieuwe blog had geschreven. Iets wat ik toen ben gaan lezen; voor mij dé inspiratie om ook blogs op deze manier te gaan maken.

Yvonne, Marcel en ik horen bij de club van #vroegevogels op twitter. Bij mijn ontbijt kijk ik even naar mijn TL en groet meteen de vroege vogels. Traditiegetrouw komt Yvonne al vrij snel daar achteraan. Iets later ook Marcel en Ruben. Yvonne had eens een leuke route uitgetekend en ik zag dat dat rondje mijn 30km route schampte. We doen dus redelijk dicht bij elkaar onze duurloopjes. Dit moesten we natuurlijk eens samen gaan doen. Met Marcel.  Eventueel ook met Ruben. maar die was met de familie op pad.

Vandaag stond die afspraak. Ik heb met volle teugen genoten. Het was een hartelijke kennismaking. Het klikte meteen erg goed. De route van Yvonne was erg mooi. Precies waar ik graag loop: ruimte om ons heen, tussen weilanden, langs water en boerderijen. Heerlijk! (ik moet toch echt eens in Groningen of Friesland gaan rennen) Alles lekker in tempo 1. Niets mis mee. Op een gegeven moment zag ik die watertoren al weer. Ik vond dat niet eens zo leuk. "Is het nu al voorbij?" Het floepte er zo uit. Met hen wilde ik nog veel langer doorlopen. Ik zou er wel 42km mee willen doen! 

Dit moest ook even op de foto. De fietsers die we tegen kwamen hadden allemaal haast. Maar wat honden uitlatende dames wilden ons wel even op de foto zetten.

Op een gegeven moment was het toch echt voorbij. We waren bij het huis van Yvonne terecht gekomen. Ze bood ons een kop koffie en een glas heerlijk koel helder water aan. Yvonne woont pal naast een kerk. We hoorden het koor de laatste psalm van die dag inzetten. Al met al vond ik het een bijzondere zondagochtend.

Na de koffie liep ik nog even het laatste stukje naar de watertoren. Het begon al weer warmer te worden. 

Het rennen met elkaar, de twitterende hardlopers, dat gaan we vaker doen. De volgende keer doen we dat in de duinen. Met misschien Ruben of Gerard erbij. Erg leuk om te doen!