"Rust is ook trainen" lees ik wel eens. Heel leuk. Toch, voor mij geldt meer dat ik me niet prettig voel tijdens de rustdagen. Het maakt me onrustig en onzeker.
Zaterdag ging de duintraining lekker. Het voelde aan alsof ik geen marathon had meegelopen.
Zondag doe ik normaal gesproken een lange duurloop. Heerlijk om te doen en het was afgelopen zondag ook nog eens stralend weer. Er stond echter wat anders in de agenda. Een ontmoeting met Jan Verwoert uit Midwolda. Hij en ik doen op dit moment het grootste gedeelte in de organisatie van de afsluitdijkrun. We hadden elkaar al een paar keer gebeld maar nog niet ontmoet. We begonnen met een kort bezoekje aan de startplaats in Den Oever, daarna reden we over de afsluitdijk naar Zurich. De loop zal daar (op 26 februari) uitkomen op 30kilometer. In Zurich namen we een uitsmijtertje en namen we nog wat punten door die geregeld moeten gaan worden. Het prikkelde wel moet ik zeggen. Het zag er Zondag aanlokkelijk uit. Je zou toch die hele dijk mogen af rennen! Zo ver is het nog niet. In februari kan het ijzig koud zijn, hard waaien, miezeren of zelfs sneeuwen. Geen parcours voor suikerklontjes. Toch melden zich uit diverse hoeken van het land lopers aan die er aan mee willen doen. En dan te bedenken dat Karel uit Heemstede en ik er ooit eens over begonnen dat een dergelijke loop ons een uitdaging zou lijken.
Het was een leuke ontmoeting met Jan en zijn vrouw. Maar al met al had ik nog geen meter gelopen. Maandag had ik al een paar keer uit het raam naar buiten gekeken. De vlag hing stil, de lucht was blauw. Het werk was vroeg klaar. Zal je net zien: maandag is mijn vaste rustdag. Er waren dan ook maar een paar steekwoorden van Gerard voor nodig of ik had mijn schema een zwieper gegeven. Lópen! Het werd 15km genieten. Wel stond er inmiddels een windje die ik de eerste 4 kilometer tegen had. Het mocht de pret niet drukken.
Dinsdag veel gekletter op de ramen. Bart stuurde me een sms om aan te geven dat hij van huis uit meteen naar ons parcours zou gaan. Half acht regende het nog steeds. Ik begon te vermoeden dat Bart en ik wel eens de enige lopers zouden kunnen zijn. Maar nee. Een sms van Martijn. Hij ging ook weer meedoen. Toen ik om acht uur naar buiten ging stonden daar ook nog drie anderen. Uiteindelijk liepen we met een groepje van acht onze intervallen te doen. De tijd vloog om. Regende het eigenlijk?
Volgende week doe ik voor het eerst de Berenloop. Vlak na Amsterdam zag ik even niet hoe ik dat voor elkaar zou moeten gaan krijgen in die paar weken. Nu heb ik er al alle vertrouwen in. En, reuze zin!
Eerst zondag twitterrun II
Er zou een vervolg op de eerste komen. Dat kon niet anders. Nr II was inmiddels gepland in Januari. Maar heel spontaan ontstond deze vervroegde versie. Bijna iedereen die wilde meedoen kon, en had er ook erg veel zin in. Komende zondag gaan we een kleine twee uur in de duinen lopen. De route zal ik plannen.
Tsja, rustdagen. Ik heb er ook niets mee. Maar ja, ik hoef jou niet te vertellen hoe belangrijk ze zijn. Mooi idee, die afsluitijkrun. Helaas te ver voor mij. Misschien ben ik bij de 2e editie van de partij.
BeantwoordenVerwijderen