Twitterrun II

De vorige keer, door de zaanstreek, was het al een succes. De bescheiden opgezette twitterrun. Dat er een herhaling zou volgen was vanzelfsprekend. Die tweede run stond aanvankelijk op de laatste zondag van januari in de agenda. Eerder leek niet mogelijk. Op mijn vraag of er iemand zin had om deze zondag met me mee het duin in te gaan werd meteen positief gereageerd door Marcel. Hij had met Ruben voor die dag afgesproken. Geen probleem, Ruben wilde ook de duinen wel in. Uiteindelijk hadden we een aardig groepje lopers. Met slechts één vrouw. Dat moest anders. Ik mailde een aantal dames van de loopgroep en warempel, Anja kwam vanmorgen ook opdraven. Voor haar was het een uitdaging om eens twee uur achter elkaar te rennen.

We hadden er allemaal heel veel zin in. Tegenvallen kon het gewoon niet meer. Het was prachtig stil weer. Lopen door de regen kan ook, maar zoals het vanmorgen was gaf het ook alle gelegenheid om eens te kijken naar de natuur om ons heen.
Het duingebied ken ik heel goed. Ik kan er bijna niet verdwalen. Mijn opa woonde tegenover een duiningang. Als kind kwam ik er dus al veel. En sinds 2004 loop ik mee met de DEM Duinloopgroep. Zonde om mensen overal vandaan te laten komen en dan alleen maar over verharde wegen te laten lopen. Lekker de bospaden kiezen, en de mooie gedeelten van het duin laten zien. Dat was mijn insteek.
Helaas kwam de ondergrond bij Yvonne niet goed aan. Ze kreeg last van haar enkels. Daarbij was het tempo iets te hoog voor haar. Hier moest ik dus even wat op verzinnen. Ook nu kwam de kennis van dit gebied me goed van pas. Ik besloot om Yvonne over de verharde wegen door te laten lopen. En bij bepaalde punten te laten stoppen totdat de groep zich bij haar zou voegen. Dit lukte. Na een uurtje namen we een korte pauze voor de gels en wat drinkwerk.

Daarna volgenden we hetzelfde principe. Yvonne, nu vergezeld door Onno die even een wat lager tempo wilde pakken, bleven op de verharde weg. De groep ging weer het bos in.Overigens merkte ik dat het tempo na deze beslissing een tikkeltje werd opgevoerd. De comfortzone is voor de lopers onderling zeker verschillend. Overigens, Anja, nieuwsgierig naar haar eigen kunnen..petje af!!!
Tijdens het lopen, en ook in de loop van de afgelopen week al, drong tot me door dat de heren eigenlijk ook best wel graag het strand op wilden. Niet mijn ding. Absoluut niet. Maar ook wel goed voor mij, met het oog op de berenloop volgende week. Dus, de groep ging het strand op, Yonne en Onno liepen parallel met ons op de verharde weg richting Castricum.

Ach laat ik maar even eerlijk zijn, het was ook best lekker om over dat strand te lopen. Frisse lucht, ruimte en vrijheid. Heerlijk. De strand afgang is lastig voor een hardloper. Dat deed ik maar even wandelend. Ik keek voor me en zag Ruben en Marten als twee jonge gazellen de zanderige heuvel op draven. Waar halen ze die behendigheid vandaan??
Na het strand liep het even mis. Kennelijk waren Yvonne en Onno wat sneller dan de groep. Die waren ondertussen in Castricum beland. Wij renden inmiddels weer naar Heemskerk maar kwamen het duo niet tegen. Dus we keerden om en gingen weer naar het noorden. Gelukkig, bij een t splitsing zaten ze te wachten. Inmiddels hadden we er bijna twee uur op zitten. Hoog tijd om de auto's op te zoeken.
Na een kwartiertje dacht ik een stukje af te snijden. Moest ook lukken. Ware het niet dat ik ineens de weg niet herkende. Oeps. Mijn gevoel gaf aan rechts af te moeten slaan. Maar ik herkende daar niets. Toch maar even mijn gevoel gevolgd en ja, gelukkig, even later herkende ik de weg weer.

We hebben twee en een half uur gelopen. Er is geen stilte gevallen. Er is onder het lopen heel wat afgekletst en door gesproken. Het klikte tussen iedereen. Het is zeker weer voor herhaling vatbaar. Dat komt goed uit want Twitterrun III staat al in de agenda. Op de laatste zondag van januari doen we het nog een keer. De kans is groot dat er dan een paar lopers bij komen. Zij waren nu verhinderd en vonden het jammer niet mee te kunnen.

Na afloop dronken we bij mij thuis samen nog een bak koffie. Dat hoort erbij. Nog even wat napraten. Door mijn dochter die bij een banketbakker (met ster) werkt hadden we er ook nog een heerlijke warme appelkanjer bij. Na een dergelijke loop smaakt dat verukkelijk!

Anja, Yvonne, Marten, Onno, Marcel en Ruben: bedankt!