Heeft een hardloper een coach nodig, of een trainer?
Heb ik dat nodig?
Er zijn aan de top werkende zangers die nog steeds naar een mentor of zangpedagoog gaan. Al zingen ze nog zo goed, een ander ziet en hoort hen op een andere manier, corrigeert en stuurt.
In die zin is het goed om als loper een trainer of coach te hebben die je ziet lopen, je programma kent en weet wat je zou willen. Een coach kan bovendien stimulerend werken.
Een stimulans heb ik zelden nodig. Eerder een rem. Toch was na zondag nog steeds mijn batterij leeg.
Dinsdag liet ik de training voor wat het was. Woensdag kreeg ik bezoek en dat kwam mooi uit.
Vandaag moest het er toch wel weer even van komen. Ik keek vanaf de bank naar buiten en alle moed ontbrak me om me om te kleden, laat staan om te gaan rennen. Op een zwoele zomeravond, geen probleem, ik ga wel.
De damloop was van start to finish een loop door de stromende regen. So what? Ik ga wel.
Maar nu, die combinatie: donker, storm, regen.
Van wie moest ik eigenlijk? Uiteraard van mezelf. En vanwege Spijkenisse. Als ik niet zou gaan zou niemand het merken. Alhoewel, ik heb sinds nog niet zo lang een coach, die me beslist zal gaan vragen hoe of ik heb gelopen. Niet dwingend, niet vervelend, nee precies op de juiste toon. Een manier die me nu toch maar van de bank deed opveren. Eruit! Dan had ik in elk geval het antwoord paraat dat ik had gelopen...
Daarbij weet ik van te voren dat wanneer ik eenmaal ga rennen er ook meestal niets aan de hand is.
Ik kleedde me om en stapte naar buiten. De temperatuur viel mee. En binnen 100 meter kon ik mezelf weer een sukkel noemen. Niets aan de hand. Een kwestie van opstaan en gaan!
Er is een korte ronde van 5 kilometer, achter mijn huis, tegen de polder aan, en door een andere wijk. Net genoeg. Eenmaal in de wijk besloot ik een klein stukje om te lopen.
Zeer voldaan kwam ik thuis. Ik ben er weer!!
Met deze omstandigheden buiten is het soms verleidelijk om op de bank te blijven zitten. Voor mij maakt het niet uit wat voor weer het is ik ga toch wel. Moet mezelf afremmen om niet iedere dag te lopen.
BeantwoordenVerwijderenSoms valt het niet mee om naar buiten te "moeten" van jezelf maar uiteindelijk doe je het toch.... geeft meestal een heerlijk gevoel soms ook niet... Ik ben in elk geval blij dat ik mijzelf vanmorgen naar buiten heb weten te hijsen..nu met die wind was ik ook niet zo snel gegaan!!
BeantwoordenVerwijderenStoer dat je toch gegaan bent !!
Groetjes Yvonne
Ik heb een raar soort verhouding met hardlopen, zeker met dit soort weer. Vaak moet ik mezelf echt flink toespreken om te gaan, heb ik gewoon geen zin. Maar het gevoel als je toch bent gegaan is bijna altijd een prima beloning. Helaas, voor de volgende keer helpt het meestal niet. In de winter speelt dit meer dan in de zachtere jaargetijden, dan ga ik wel graag naar buiten.
BeantwoordenVerwijderenIk snap nu al niet meer dat ik me voor de Afsluitdijkrun heb opgegeven. Ik zie me nu al met -15 tegen een NO storm optornen. Bleh. Maar de kans is net zo groot dat het prima loopweer is, en dat ik er heerlijk van ga genieten. En dan die voldoening...
Heel herkenbaar! Soms moet je jezelf overwinnen om te gaan lopen. Des te knapper dat je het hebt gedaan! En zoals altijd... de beloning volgt: tijdens het lopen al of in elk geval achteraf. Wat betreft de Afsluitdijkrun sluit ik me aan bij de opmerking van Peter ;-).
BeantwoordenVerwijderen